Ziekte is een van de grootste bedreigingen voor varkenshouderijen. De diergezondheid staat op het spel en één besmet varken kan de productiviteit, de vleesproductie en de winst van de boerderij in gevaar brengen.

Een hygiëneprogramma voor de boerderij dat is gebaseerd op best practices op het gebied van bioveiligheid, is van fundamenteel belang voor effectieve ziektepreventie.

Ecolab heeft experts op het gebied van risicobeheer bij varkensziekten en we staan klaar om u te helpen uw boerderij zo productief mogelijk te maken en tegelijkertijd uw dieren gezond te houden.

Afrikaanse varkenspest

Afrikaanse varkenspest is een zeer besmettelijke, zich snel verspreidende en dodelijke virale ziekte die gedomesticeerde varkens en wilde zwijnen treft; er is geen vaccin of remedie voor AVP. Gezonde varkens raken besmet door direct contact met besmette dieren, contact met iets dat besmet is met het virus, beten door besmettelijke teken of inname van vlees of vleesproducten van besmette dieren onder andere via keukenafval of voer.

Symptomen: hoge koorts, verlies van eetlust, lethargie, huidbloedingen en bloederige diarree; acuut sterftecijfer

Salmonella

Salmonella bij varkens is een darmbacterie die ontstekingen en necrose van de dunne en dikke darm veroorzaakt. Infectie met bepaalde serotypen kan gepaard gaan met gegeneraliseerde sepsis. Varkens van alle leeftijden zijn vatbaar, maar intestinale salmonellose komt het meest voor bij gespeende, opgroeiende en bijna volgroeide varkens. 

Symptomen: gebrek aan eetlust; waterige, gele diarree, koorts tot 105-106°F/40,5-41°C, plotselinge dood

PRRS-virus

PRRS is een zeer besmettelijk virus dat vruchtbaarheids- en ademhalingsproblemen bij varkens en zeugen kan veroorzaken. Het PRRS-virus wordt in de eerste plaats op een bedrijf geïntroduceerd door de aankoop van besmette dieren, door de aankoop van besmet sperma en door het verkeer van de boerderij, met inbegrip van voertuigen en bezoekers.

Symptomen: anorexia, koorts, lusteloosheid, depressie, voortplantingsproblemen

Colibacillose

Colibacillose veroorzaakt door enterotoxigene Escherichia coli-stammen (ETEC-stammen) kan waterige diarree veroorzaken en tot de dood leiden bij neonatale biggen. Deze zogenaamde enterotoxigene vorm van colibacillose kan ook voorkomen bij oudere, niet-gespeende en gespeende biggen.

Symptomen: diarree, progressieve uitdroging, ruwe vacht, subnormale temperatuur van het lichaam, rillingen 

PEDV (epidemisch diarreevirus bij varkens)

PEDV is een coronavirus dat de dunne darm van varkens en biggen infecteert. Het virus wordt voornamelijk verspreid en overgedragen via mest. Aankoop van dieren en vervoer van dieren verhoogt een reëel risico voor de introductie van PEDV. 

Symptomen: diarree en uitdroging, verminderde groei, hoog sterftecijfer

Varkensdysenterie

Varkensdysenterie is een veel voorkomende, micro-hemorragische diarreeziekte die bij varkens de dikke darm aantast. Naarmate de ziekte vordert, kan er bloed verloren gaan via de beschadigde darmwand. De dood is meestal het gevolg van uitdroging en verlies van elektrolyten. De meest voorkomende wijze van overdracht van varkensdysenterie is het dragervarken. Nadat vatbare varkens de organismen hebben opgenomen, treden symptomen van varkensdysenterie meestal binnen 2 tot 21 dagen op. 

Symptomen
Zeugen: klinische ziekte bij zeugen komt soms voor, tenzij er een nieuwe ziekte in de kudde verschijnt; zeugen zijn meestal symptoomloze dragers

Biggen: slappe lichtbruine uitwerpselen met of zonder slijm of bloed.

Gespeende biggen en groeiers: diarree die lichtbruin is, geleiachtig slijm bevat en waterig wordt, en na enige tijd kan er in toenemende hoeveelheden bloed verschijnen, waardoor de ontlasting donker en teerachtig wordt; uitholling van de flanken met slechte groei; gedeeltelijk verlies van eetlust; lichte roodheid van de huid; dehydratie; mager uiterlijk met ingevallen ogen; plotselinge dood komt soms voor bij zware, bijna volgroeide varkens

Streptococcus suis

Streptococcus suis infecteert varkens bij of kort na de geboorte van de zeug of door aerosol of contact binnen 5-25 dagen na vermenging met dragerdieren. Het vermenigvuldigt zich in de tonsillaire crypten, wordt opgenomen door witte bloedcellen en via het bloed verspreid naar de hersenen en gewrichten. S. suis is gevoelig voor een breed scala aan antimicrobiële stoffen en ontsmettingsmiddelen voor de boerderij, maar overleeft 512 dagen op de amandelen bij dragerdieren en 25 dagen bij 9°C/48°F in stof. Het kan binnen een paar uur bloedvergiftiging veroorzaken, wat het dier kan doden of meningitis kan veroorzaken, wat vaak dodelijk is. 

Symptomen 
Serotype 1 veroorzaakt ziekte bij biggen van 10-14 dagen oud.

Symptomen: groeiachterstand, ruwe vacht, koorts van 40,6-41,1°C/105-106°F en mogelijk overlijden. Vergrote, hete, pijnlijke gezwollen gewrichten ontwikkelen zich later of dieren worden stijf, kreupel of vertonen spiertremoren die eindigen in ataxie of de dood. Doorgaans ontwikkelt tot tweederde van het nest een of andere vorm van de ziekte.

Serotype 2 veroorzaakt ziekte bij varkens van 3-12 weken of ouder met een incubatietijd van 24 uur tot 2 weken. Uitbraken beginnen vaak met de dood van een varken in goede conditie.

Symptomen: koorts van 40,6-41,7°C/105-107°F en roodheid van de huid kunnen optreden bij levende varkens. Nerveuze symptomen zoals coördinatiestoornissen, tremor, verlamming, peddelen, opisthotonus en tetanische spasmen ontwikkelen zich in die volgorde. De dood kan optreden binnen vier uur na het begin van de klinische symptomen. Dieren die meningitis ontwikkelen, hebben een glazige blik, een rode huid en een ongeregelde ontlasting. Soms hangt de kop scheef. Artritis kan voorkomen bij jongere varkens en soms bij gelten en zeugen. Bronchopneumonie kan optreden. De sterfte is 1-50% in elke groep varkens en kan in groepen met een enzoötische infectie 0,5% zijn met een morbiditeit van 1%.

Coccidiose

Coccidiose bij varkens wordt veroorzaakt door een parasiet genaamd Isospora suis. Er zijn een aantal andere coccidia (bijv. Eimeria sp) die vaak bij het varken worden aangetroffen, maar deze worden over het algemeen als onschadelijk beschouwd, hoewel ze in zeldzame gevallen ziekten kunnen veroorzaken bij jonge volwassenen. De parasiet heeft een directe levenscyclus tussen varkens (d.w.z. er is geen tussengastheer) met oöcysten die vanaf een geïnfecteerd individu in de omgeving terechtkomen, waar ze een temperatuurafhankelijk sporulatieproces ondergaan voordat ze andere dieren oraal infecteren. Het organisme koloniseert vervolgens de dunne darm, ontwikkelt zich in een aantal stadia en veroorzaakt darmbeschadiging die tot diarree leidt. Dit proces duurt enkele dagen en als zodanig komt coccidiose niet voor onder de leeftijd van vijf dagen, en meestal pas als na een leeftijd van 10 dagen.

Symptomen
Zeugen: geen, zeugen zijn drager

Biggen: Diarree is het belangrijkste klinische teken in vroege stadia. In latere stadia varieert de ontlasting in consistentie en kleur van geel tot grijsgroen of bloederig, afhankelijk van de ernst van de aandoening. Uitdroging komt vaak voor.

Gespeende biggen en groeiers: slechte groei, slappe diarree, uitwerpselen/diarree kunnen/kan af en toe bloederig zijn.