Over het algemeen vereisen regelgevingen over de hele wereld dat producten voor persoonlijke verzorging en cosmetica (inclusief die in de VS als OTC's geregistreerd zijn) niet versneden of besmet zijn. Een fabrikant moet aan deze voorschriften voldoen door beheersing van kritieke stappen in het productieproces die ervoor zorgen dat er geen verontreiniging optreedt. Om dit te doen, zijn er verschillende in te zetten controles met betrekking tot productie- en verpakkingsprocessen, reinigingsprocessen, werknemershygiëne, fabriekshygiëne, grondstoffen en werknemerstraining, om er maar een paar te noemen. In dit artikel richten we ons op de risico's die samenhangen met reinigingsprocedures voor apparatuur waarmee kritische verwerking plaatsvindt.

Een cosmetisch artikel kan als versneden worden beschouwd op grond van artikel 601(c) van de FD&C Act; 21 U.S.C. 361(c) als het bereid, verpakt of bewaard is onder onhygiënische omstandigheden en daardoor mogelijk is verontreinigd of schadelijk is voor de gezondheid. In de Modernization of Cosmetics Regulation Act van 2022 (MoCRA) is het verband versterkt tussen bereiding, verpakking en bewaren onder onhygiënische omstandigheden waarbij de daaruit voortvloeiende besmetting kan leiden tot ernstig letsel of de dood.

Waarom verwerkingsapparatuur reinigen

Het merk van een bedrijf kan via sociale media binnen enkele dagen negatief worden beïnvloed als een consument 'gebreken' aantreft bij een product. Het merkimago kan ook worden beschadigd door productauditrapporten of bevindingen van verplichte inspecties en in ernstige gevallen door het terugroepen van een product. Defecten of inspectiebevindingen kunnen op vele manieren worden veroorzaakt, niet in de laatste plaats door residuen die zijn overgedragen van de vorige productie als gevolg van onvoldoende reiniging, of door veranderingen in smaak en viscositeit als gevolg van microbiologische verontreiniging. Uiteindelijk reinigen fabrikanten om het risico op productverontreiniging te minimaliseren. Soorten verontreiniging omvatten product van een eerdere batch of productieronde, actieve stoffen van een OTC-/medicijnproduct, microbiële verontreiniging of zelfs verontreiniging dóór de producten waarmee wordt gereinigd.

Hoe schoon is schoon genoeg

Het lijkt erop dat hoeveel er moet worden gereinigd om besmetting te voorkomen, subjectief en voor interpretatie vatbaar is. Reinigingsniveaus kunnen worden verdeeld in drie hygiëneniveaus: zichtbaar schoon, residuaal schoon of microbieel schoon. Hoewel deze hygiënecategorieën aan elkaar gerelateerd zijn, is elk ervan verbonden met andere niveaus van consumentenrisico. Overheidsinstanties belast met het waarborgen van de consumentenveiligheid hebben gezorgd voor richtlijnen. In de volgende secties onderzoeken we telkens een niveau, het bijbehorende risico en mogelijke oplossingen.

Zichtbaar schoon

ISO biedt de industrie een reinigingnorm die spreekt over 'zichtbare zuiverheid' in ISO 22716 / 2007: Cosmetics - Good Manufacturing Practices (GMP) [2], waarin reinigen beschreven staat als "alle voor een niveau van zuiverheid en uiterlijk zorgende bewerkingen die bestaan uit het losmaken en verwijderen van algemeen zichtbaar vuil van een oppervlak" (sectie2.8). Deze norm schrijft voor dat al het zichtbare vuil van het apparatuur-oppervlak moet worden verwijderd.

Van alle soorten verontreiniging lijkt deze norm het gemakkelijkst te bereiken en te bevestigen, maar dat is in de praktijk niet altijd het geval. Er kan onduidelijkheid zijn bij het definiëren van de 'basistoestand' of het startpunt. Wat als de tank bijvoorbeeld bevlekt, gebutst of op een of andere manier beschadigd is, zodat niemand zich de prachtige zilveren glans van het nieuwe roestvrij staal herinnert? Hoe dan zichtbaar schoon volgens de norm vaststellen? In een dergelijke situatie kan een tanksanering of -passivering worden uitgevoerd om de apparatuur terug te brengen naar de 'basistoestand' of een zo goed als nieuw uiterlijk. Als alternatief kunnen een kwaliteitsgroep en een productiegroep door middel van testen (residu, microbieel) en risicobeoordeling, een best-case huidige toestand en een nieuwe baselijn met elkaar overeenkomen.

Hoe wordt zichtbaar schoon gemeten? De realiteit is dat dit een testmethode is, die een procedure, standaardisatie en misschien kalibratie vereist. Laten we een paar variabelen onderzoeken die betrokken zijn bij een meetsysteem voor 'zichtbaar schoon'. Omgevingsomstandigheden kunnen een aanzienlijke invloed hebben op de 'visuele beoordeling' van zuiverheid. Verlichting, of gebrek aan licht, kan de mogelijkheid om het oppervlak goed te bekijken beïnvloeden. De procedure moet dus een definitie van verlichting omvatten - specificatie van de lichtbron, het type lamp, de verlichtingshoek, enzovoort. Onderhoud van die lichtbron kan ook belangrijk zijn, omdat de conditie van de lamp na verloop van tijd kan verslechteren. In sommige gevallen kan een preventief onderhoudsplan voor de lichtbron nodig zijn.

De toestand van het te inspecteren oppervlak is belangrijk. Zo kan een nat oppervlak er anders uitzien dan een droog oppervlak en de aanwezigheid van vuilresten verhullen. De procedure moet dus de toestand van het oppervlak specificeren, d.w.z. of het oppervlak nat of droog is voor inspectie.

Het primaire 'instrument' of testgerei waarmee zichtbaar schoon wordt beoordeeld, is de operator. De operator moet worden beoordeeld op of gekwalificeerd als bekwaam om de test uit te voeren. Kenmerken zoals gezichtsscherpte, corrigerende lenzen, vermogen om kleuren te onderscheiden, enz. kunnen belangrijk zijn bij geschikt verklaren van een technicus voor het beoordelen van zichtbaar schoon. Zodra de bekwaamheid is vastgesteld, moeten de technicus de juiste inspectietechnieken volgens de schriftelijke procedure worden aangeleerd.

Zodra deze procedurele vereisten zijn gedefinieerd, moeten succescriteria voor de test worden vastgesteld. Er is geen numeriek testresultaat dat gekoppeld kan worden aan visuele beoordeling. In dit geval is een visuele norm nodig om een consistente meting ten opzichte van de succescriteria te garanderen. Dit wordt meestal bereikt door gebruikmaking van een visuele norm die is gecreëerd met foto's van acceptabele versus niet-acceptabele aanblikken. De resultaten moeten na elke reiniging worden gedocumenteerd.

Residuaal schoon

Zelfs als apparatuur wordt gereinigd tot de norm 'zichtbaar schoon', kunnen er residuen aanwezig zijn op niet-zichtbare niveaus die gevolgen hebben voor de consumentenveiligheid. Sommige actieve stoffen in OTC/geneesmiddelen zijn bijvoorbeeld niet met het oog detecteerbaar, zoals chemische ingrediënten van zonnebrandcrème. Ook kunnen reinigingsproducten residuen achterlaten die de productkwaliteit beïnvloeden als er niet voldoende wordt gespoeld, wat mogelijk niet kan worden gedetecteerd via visuele inspectie.

Men zou kunnen voorstellen dat alle detecteerbare niveaus van product, OTC-actieve stoffen en reinigingsproducten moeten worden verwijderd om een schoon oppervlak te garanderen. Dit is echter niet economisch voor fabrikanten, omdat er mogelijk te veel tijd en water nodig is. In de VS beveelt de FDA een op risico gebaseerde benadering aan voor OTC-/geneesmiddelen, waarbij OTC-cosmetica zodanig wordt toegepast dat residuen worden teruggebracht tot een 'veilig niveau' voor gebruik door de klant. Vaak is dat 'veilig niveau' gebaseerd op een toxicologische beoordeling, waarbij ervoor wordt gezorgd dat de residuale hoeveelheid die op de volgende batch wordt overgedragen, ver onder een waarneembaar effect of het niveau van een bijwerking ligt. Dit houdt in dat fabrikanten bekend zijn met de residuen die aanwezig kunnen zijn, een veilig niveau van die residuen, een testmethode om het residuniveau te verifiëren en een reinigingsproces dat de residuen op betrouwbare wijze verwijdert tot dat veilig niveau. Een cosmeticafabrikant moet de eigen formule kennen en dus kennis hebben van de OTC-actieve stoffen of formule-ingrediënten die een risico kunnen vormen als residu. Ze hebben doorgaans al een testmethode ontwikkeld voor het OTC-actieve ingrediënt, omdat ze waarschijnlijk de uiteindelijke formule testen om na te gaan of deze binnen de specificatie valt. Die testmethode moet mogelijk worden aangepast of geverifieerd om de lagere residuale actieve stoffen na reiniging nauwkeurig te meten. Vaak kan een niet-specifieke test zoals Total Organic Carbon (TOC) worden gebruikt om te verifiëren dat niet-actieve formule-ingrediënten zijn verwijderd.

De grotere onbekende voor de cosmeticafabrikant ligt misschien bij het reinigingsproduct. Een gerenommeerde leverancier zal de toxiciteitsinformatie voor het reinigingsproduct en geschikte testmethoden voor het bepalen van residuen kunnen meedelen. Testmethoden kunnen specifiek (vaststelling van de specifieke chemische component) of niet-specifiek (indicatie van de aanwezigheid van een residu, maar niet de specifieke chemische stof) zijn. Vaak worden reinigingsproducten die in cosmetische reinigingstoepassingen worden gebruikt, getest met niet-specifieke methoden. Voorbeelden zijn Total Organic Carbon (TOC), geleidbaarheid, pH, enzovoort. In elk van deze gevallen moet via een laboratorium een correlatie of vertaling gegeven worden van het niet-specifieke methoderesultaat naar het werkelijke residugehalte. De fabrikant van het reinigingsproduct zou moeten kunnen helpen bij deze ontwikkeling.

Microbieel schoon

Microbiële besmetting veroorzaakt door bioburden in de apparatuur wordt een steeds grotere zorg en groter belang in de cosmetica-industrie. Als eenmaal visuele zuiverheids- en residuniveaus behaald zijn, is er mogelijk nog microbieel residu op apparatuur die een cosmetisch product kunnen besmetten. Als de microbiële besmetting extreem is, zoals in een slijmerig, verkleurd gebied dat wijst op de aanwezigheid van biofilm, kan het probleem met een visuele inspectie worden gedetecteerd. Vaak wordt microbiële verontreiniging alleen gedetecteerd door middel van testen van het eindproduct, waarbij hoge microtellingen resulteren in productafwijzing. Zelfs als er nooit een microbiële besmetting heeft plaatsgevonden van producten die in een faciliteit worden gemaakt, gaan de huidige producttrends in de richting van meer natuurlijke ingrediënten, wat het potentieel kan vergroten voor introductie van microbiële flora die voorheen niet werd aangetroffen. Bovendien nemen de opties voor conserveermiddelen af nu de EU conserveermiddelen voor gebruik in cosmetische producten schrapt, wat betekent dat in de formule minder garanties zitten om microbiële groei en besmetting tegen te gaan.

Microbiële residuen kunnen worden gemeten met micro-wattenstaafjes of spoelwatermonstername, afhankelijk van het ontwerp en de staat van de apparatuur. Er zijn unieke uitdagingen bij het testen van microbiële residuen, die voornamelijk verband houden met de toegang tot monsternamepunten. Vaak zijn de gebieden in de apparatuur met het grootste risico voor microbiële groei niet gemakkelijk toegankelijk, zoals leidingen, verbindingsstukken van apparatuur of in sommige gevallen apparatuuroppervlakken met krassen of putjes. Deze gebieden die moeilijk toegankelijk zijn voor bemonstering, zijn ook het moeilijkst om effectief te desinfecteren, wat het risico vergroot.

De primaire methode om microbieel residu op gereinigde apparatuur te beheersen, is door middel van een desinfectiestap. Thermische desinfectie wordt van oudsher gebruikt door cosmeticafabrikanten om microbiële residu te verminderen. De hierboven genoemde formuletrends vergroten het belang van het handhaven van een goede microbiële controle in de productieapparatuur. Door verdere druk om de kosten te beheersen en het energieverbruik te verminderen, stappen bedrijven over van de vaak gebruikte warmwaterdesinfectie naar chemische desinfectie. Het vertrouwen dat het thermische proces effectief is en werkt in de gevalideerde toestand, is sterk afhankelijk van temperatuur en tijd voor alle contactpunten van de apparatuur. Chemische desinfectie wordt steeds populairder. Gegarandeerde microbiologische effectiviteit wordt gevalideerd met behulp van een bepaald product en bepaalde concentratie en contacttijd - vaak bij omgevingstemperatuur en gedurende slechts een paar minuten.

Samenvattend

Ervoor zorgen dat cosmetische producten en cosmetische OTC-geneesmiddelen (voor de VS) worden geproduceerd in een omgeving die vrij is van verontreiniging, is een wettelijke vereiste en essentieel voor de gezondheid en veiligheid van de consument. Een belangrijke stap die de fabrikant kan nemen, is het ontwikkelen van een reinigings- en desinfectieprogramma dat verontreiniging effectief uit het productieproces verwijdert. Die verontreinigingen kunnen residuen zijn van producten (actieve stoffen of niet), reinigingsmiddelen of microbiële belasting. Reinigen tot de norm 'zichtbaar schoon' is absoluut noodzakelijk en niet onderhandelbaar als uitgangspunt. Ontwikkeling van de norm - het proces, acceptatiegrenzen, training - is van cruciaal belang.

Uit ons onderzoek is gebleken dat alleen 'zichtbaar schoon' bereiken misschien niet voldoende is. Residuen die niet zichtbaar zijn, kunnen bijdragen aan verontreiniging die de productkwaliteit beïnvloedt, zoals residuen van actieve stoffen, residuen van reinigingsproduct of micro-bioburden. Reinigings- en desinfectieprogramma's moeten al deze soorten residuen rigoureus genoeg aanpakken om het vertrouwen te wekken dat de productkwaliteit niet wordt beïnvloed. Een gerenommeerde reinigings- en desinfectiepartner kan helpen bij het ontwikkelen van een dergelijk programma.