Inleiding

Naarmate het landschap van wettelijke normen verandert, vormt reinigingsvalidatie een belangrijk onderdeel bij het handhaven van productkwaliteit en patiëntveiligheid binnen de farmaceutische industrie. De verschuiving naar een risicogebaseerde aanpak vereist grondige kennis en een implementatie via robuuste methodologieën en nauwkeurige criteria. In dit inzichtelijke artikel gaan we dieper in op veelvoorkomende valkuilen bij het opzetten van effectieve, op risico's gebaseerde reinigingsvalidatieprogramma's. Ook bieden we inzicht in hoe om te gaan met de complexiteit van limieten instellen.

Kritische fout bij reinigingsvalidatie: instellen van ongeschikte limietdrempels

Een veelvoorkomende fout bij reinigingsvalidatie is het onjuist instellen van limietdrempels, vaak veroorzaakt door onnauwkeurige interpretaties of vertrouwen op verouderde meetgegevens. Op gezondheid gebaseerde blootstellingslimieten (HBEL's) bieden houvast bij het voorkomen dat besmetting de patiëntveiligheid in gevaar brengt. Daarom zijn ze een ​​goed hulpmiddel bij het bepalen van het risico. Ze zijn echter niet zo geschikt om reinigingslimieten voor reinigingsmiddelen in te stellen. Het verkeerd berekenen of toepassen van deze limieten kan leiden tot ontoereikende reinigingsprotocollen, waardoor de risico's niet adequaat worden beperkt.

• De komst van HBEL's Pre-Annex 15 en ASTM-richtlijnen
  Zelfs al vóór de uitgifte van Annex 15 in Europa werden de fundamenten voor HBEL's gelegd naast ontwikkelingen die voortkwamen uit richtingaangevende ASTM-documenten en de leidraad van de 2010 Risk-MaPP met het ADE-concept daarvan dat in Noord-Amerika ontstond. Deze ontwikkelingen duiden op een holistisch begrip van het reinigingsproces, dat verdergaat dan de eenvoudige toepassing van een statisch getal als limiet.
• Verkeerde interpretatie van op risico gebaseerde benaderingen
  In tegenstelling tot praktijken die afhankelijk zijn van vaste criteria, zoals de op 10 PPM of LD50 gebaseerde berekeningen, pleit de op risico's gebaseerde aanpak voor een uitgebreide evaluatie van de betrokken chemicaliën, reinigingsmiddelen en productresten. Bij het stellen van limieten gaat het er niet alleen om dat men zich aan een afgeleide waarde houdt, maar ook dat men ervoor zorgt dat de veiligheidsgrenzen in de praktijk nooit worden overschreden.
  
  Bij, bijvoorbeeld, het vaststellen van een residuniveau van 20 milligram als een aanvaardbare dagelijkse blootstelling op apparatuur is die waarde niet bedoeld als een streefdoel voor routinematige analyses, maar eerder als een plafond dat niet mag worden bereikt. Effectief risicomanagement vereist dat de activiteiten zodanig worden gecontroleerd dat ruim onder dit plafond wordt gebleven en potentiële gevolgen voor patiënten worden voorkomen.

Van limieten op basis van dosering naar blootstellingslimieten op basis van gezondheid

De overgang van de industrie van op dosering gebaseerde benaderingen waarbij het draait om de werkelijke of acute toxiciteit bewezen met statistieken als LD50, naar op de gezondheid gebaseerde blootstellingslimieten, toont een vooruitgang in veiligheidsprotocollen. Op dosering gebaseerde limieten gaan uit van de veronderstelling dat er een effect is opgetreden. Vervolgens worden er veiligheidsfactoren toegepast om tot een ​​aanvaardbare ondergrens te komen.

Omgekeerd zijn op gezondheid gebaseerd blootstellingslimieten afhankelijk van de afwezigheid van schadelijke effecten tijdens proeven met organismen, waarbij extra veiligheidsfactoren zijn toegepast op de 'geen-effect'-niveaus om de veiligheid voor de mens te waarborgen. Deze methodologie staat voor een conservatievere en preventievere houding en kenmerkt de preventieve mentaliteit van hedendaagse praktijk van op risico gebaseerde reinigingsvalidatie.

Aanbevelingen voor huidige praktijken bij het instellen van limieten

• Gebruik geen verouderde meetgegevens: Bedrijven moeten geleidelijk afstappen van op dosering gebaseerde limieten die geworteld zijn in acute toxiciteit en overstappen op de op gezondheid gebaseerde blootstellingslimieten.
• Implementeer conservatieve, op gezondheid gebaseerde limieten: Stel limieten vast die voldoende bufferzones bieden om onverwachte variaties in besmettingsniveaus te beperken en preventieve maatregelen te nemen voordat kritische drempels worden bereikt.
• Maak zorgvuldig gebruik van historische gegevens: Wanneer nieuwere HBEL's de historische limieten overschrijden, moeten deze laatste als referentiewaarschuwingsniveaus worden gehanteerd om consistente veiligheidsmarges te garanderen.
• Doorlopende educatieve inspanningen: Investeer in het opleiden van alle belanghebbenden over de dynamiek en het belang van HBEL's om een ​​beter begrip van hun toepassing te creëren.
• Voorbereiding op regelgevende inspecties: Zorg ervoor dat de procedures voor reinigingsvalidatie, de documentatie en rechtvaardigingen voor limietinstellingen in overeenstemming zijn met de huidige richtlijnen van gerespecteerde instanties zoals het Europees Geneesmiddelenbureau, ASTM en ISPE. Zo versterkt u de positie van de organisatie in het geval van inspecties.

Conclusie

Voor een op risico gebaseerde aanpak van reinigingsvalidatie is de toepassing van HBEL's noodzakelijk. Hierbij worden verouderde dosiscriteria vervangen door een model dat op veiligheid is gericht. Terwijl wij navigeren door de nuances van de wettelijke verwachtingen en streven naar uitmuntendheid in de farmaceutische productie, ligt de verantwoordelijkheid voor het voortdurend verfijnen van strategieën en zo waarborgen van de volledigheid van de risicobeoordeling bij degenen die belast zijn met de reinigingsvalidatietaak.